Hodiaŭ en mia laborejo mi tiom enuis, ke mi verkis mian unuan Esperantlingvan poeziaĵon.
Ĉu vi konas tiun senton?
Ĉu iu faris jam inventon,
kiu senkondiĉe malhelpas ĝin?
Jes, tio ja vere plaĉus min!
Vi ne scias, kion mi celas, ĉu?
Ja evidentas, ke temas pri l’ enu’
Ĉu la sun’ ekstere brilas?
Ĉu ĉiuj homoj tre trankvilas?
Ankaŭ mi, eĉ multe tro!
Mi estas senokupa, do
ekzistas farendaĵo, ĉu?
Donu ĝin al mi kaj foros la enu’.
Sed ja venos la minut’,
certas mi je absolut’.
Foriros mi kaj hejmen iros
kaj tiam mi jam ne eldiros,
ke mi tiom enuas plu,
ĉar estos for mia enu’
Blogo de darkweasel 
bonege,mi estas de cxinio,kaj vi skribis tre bone.
ŝajnas al mi bona bazo por hiphopaĵo…
Vi certe pravas. Fakte mi kiel hiphopemulo eĉ iom imagis hiphopan ritmon dum la verkado!
Kara, mi ja ne vidis tion kiel hiphopaĵon, sed ja kiel poemo. Almenaŭ, la ena ideo estas tre grava, kaj ŝajnas kiel la poemoj de la portugalano Fernando Pessoa. :P
Sammondane,
Ĥod
darkweasel = la estonta tria ano de La Pafklik.